صنعت هوایی و ساخت هواپیما در جهان به عنوان نماد پیشرفت فناوری و قدرت نرم محسوب شده و سرمایه گذاری فراوانی در جهان بر روی ساخت و ارتقای صنعت هوایی انجام می‌شود. همچنین صنعت هوایی و ساخت هواپیما یکی از اساسی‌ترین فناوری‌های موردنیاز کشور است که به عنوان موتور پیشران فناوری کشور تلقی می‌شود؛ چرا که گستردگی و سطح فناوری صنعت هوایی می‌تواند بخش‌های زیادی از صنعت و دانشگاه را به راه بیندازد.

علاوه بر این؛ کشور نیاز ضروری به تجهیز ناوگان هوایی خود دارد و جهت رفع نیاز کشور در این حوزه به بیش از 550 فروند هواپیما نیاز است که درصد زیادی از هواپیماهای کشور به دلیل نبود قطعات اصلی زمین گیر شده و استهلاک ناوگان هوایی می‌تواند در آینده نه چندان دور ضربات سنگینی به پیکره اقتصادمان وارد آورد.

علی‌رغم نیاز کشور به این مسئله کمتر توجهی به دستیابی به فناوری هواپیما شده و تولید آن امری محال به نظر می‌رسد.
اما باید توجه داشت که در دانش‌های کلان به‌واقع مسیر دیگری جز رفتن به سمت فناوری به روی کشور باز نیست. یکی از چالش‌های کشور توسعه حمل‌ونقل هوایی کشور با توجه به بوم کشور و فواصل بین استانی است که ورود به حوزه فناوری می‌تواند به فهم آن کمک کند.

برآوردهای اولیه نشان از ظرفیت عظیم حمل و نقل هوایی جمهوری اسلامی ایران می‌دهد. زیرساخت‌های گسترده فرودگاهی کشور ظرفیت 2 میلیون پرواز در سال را دارد اما هم‌اکنون تنها حدود 200 هزار پرواز در حال انجام است. 90 درصد فرودگاه‌های کشور دارای زیرساخت‌های مناسب برای تاکسی هوایی هستند و نیازی به تغییرات اساسی برای هماهنگ‌ بودن با تاکسی هوایی ندارند. استفاده از ناوگان نو و به‌روز در فرودگاه‌های کوچک باعث کاهش فشار در فرودگاه‌های بزرگ‌تر می‌گردد.

با توجه به مسائل صنعت هوایی در کشور، از سال 1399 طراحی و تولید هواپیمای جت تجاری با تعداد 8 مسافر و ارتفاع پرواز 35000 پا در دستور کار شرکت بهیارصنعت سپاهان قرار گرفته و مهم‌ترین آورده این پروژه کسب دانش فنی فناوری طراحی هواپیماست.

هواپیماهای کوچک جت، دارای قابلیت اطمینان بالاتری از هواپیماهای تجاری موجود هستند. این هواپیما قادر خواهند بود با سرعتی در حدود 700 کیلومتر بر ساعت توانایی جابجایی مسافران را در 86 فرودگاه کشور داشته باشند که باعث افزایش ایمنی و بازدهی فرودگاه‌های کوچک می‌گردد. درحال حاضر فرودگاه‌های زیادی در کشور وجود دارند که به علت کمبود تعداد مسافر، برنامه پروازی در آن‌ها وجود ندارد. این درحالی است که این گونه فرودگاه‌ها در تمامی طول سال فعال هستند و سالانه بودجه فراوانی صرف نگه‌داری از آن ها می‌شود. همچنین منابع مالی زیادی نیز صرف ساخت و احداث اولیه این فرودگاه‌ها شده است. ادامه این روند تنها زیان مالی برای کشور به همراه خواهد داشت. این‌جاست که مجموعه تاکسی هوایی می‌تواند به کمک آید؛ زیرا این نوع مشکلات در آن مطرح نیست. پرواز با تاکسی هوایی می‌تواند طبق تقاضای کاربر و با وجود شش و چهار یا حتی یک نفر مسافر انجام گیرد.

90 درصد فرودگاه‌های کشور دارای زیرساخت‌های مناسب برای تاکسی هوایی هستند و نیازی به تغییرات اساسی برای هماهنگ‌ بودن با تاکسی هوایی ندارند. استفاده از ناوگان نو و به‌روز در فرودگاه‌های کوچک باعث کاهش فشار در فرودگاه‌های بزرگ‌تر می‌گردد.