سؤال: مسئله ساختن در کشور مسئله بغرنجی است و هرکسی به آن تن نمی‌دهد. پا گذاشتن در مسیر ساختن دستگاه پرتودرمانی مشکلات و چالش‌های زیادی دارد و بعضاً تولیدکنندگان از این چالش‌ها انصراف می‌دهند. شاید بتوان گفت یکی از مسائل مهم ما مسئله فکری است. ما از 150 سال پیش مصرف‌کننده علم و تکنولوژی هستیم و هیچ‌گاه نتوانستیم روی پای خودمان بایستیم. یکی دیگر از چالش‌های مهم مباحث حاکمیتی است. چرا حضرت آقا امسال نام سال را تولید، پشتیبانی‌ها و مانع زدایی‌ها گذاشتند؟ قطعاً در تصمیمات حکمرانی ما مسائلی وجود دارد که نمی‌گذارد عرصه‌ی تولید به شکوفایی برسد. البته این مسائل قابل‌حل است و باید اصلاحاتی صورت بگیرد.
در ابتدا می‌خواهم یک نگاه کلی به شما بدهم و بگویم چرا حضرت آقا بحث تولید را به این شکل مطرح می‌کنند؟ امروزه جهان سعی می‌کند بر مبنای قدرت و برتری‌جویی ثروت، از ذخایر، انرژی، منابع‌انسانی و خلاقیت جاهای دیگر، برای افزون‌طلبی خودش استفاده کند. قطبیتی هم که در جهان وجود دارد کاملاً نشان می‌دهد که نگاه پاکی پشت پیشرفت علم و تولید تجهیزات در حوزه‌ی درمان وجود ندارد. بلکه همه‌ی این‌ها مواردی است که جمع آن‌ها می‌تواند یک کشور را به جمع ابرقدرت‌ها وارد کند که این ابرقدرت از نگاه فراماسونری باید غالبیت خودش را در جهان اثبات کند و بتواند بر مردم جهان حاکمیت داشته باشد. بنابراین حوزه‌ای که امروزه در کشور خودمان به‌عنوان نشو و نمای تولید، نشو و نمای استقلال و نشو و نمای فناوری داریم در مقابل این فلسفه‌ی فزون‌خواهی مکاتب فراماسونری است که این‌ها بر اساس نگاه‌های قدیمی خودشان، نژاد حاکم بر عالم هستند و بقیه اقوام باید از بین بروند.
چرا بسیاری از تراست‌های اقتصادی صهیونیست هستند؟ بسیاری از بنگاه‌هایی که حوزه سلامت مردم را تأمین می‌کنند با سرمایه صهیونیست‌ها کار می‌کنند. این بنگاه‌ها نیازمندی‌های حوزه‌ی سلامت مردم را شناسایی می‌کنند و با ایجاد یک نیاز واقعی و یا کاذب منابع را از بعضی از کشورها بیرون می‌کشند. مثلاً امروز در آمریکا سرمایه‌گذاری حوزه‌ی سلامت، نسبت به سرمایه‌گذاری در حوزه‌ی نفت و تسلیحات بالاتر است. چرا؟ چون این‌ها متوجه شدند مردم جهان از هر چیزی بگذرند از سلامت خودشان نمی‌گذرند. بسیاری از تکنولوژی‌های که امروز در حال شکل‌گیری است فارغ از اینکه چقدر تأثیرگذار است از همین حساسیت‌های مردم استفاده می‌کنند و تکنولوژی‌های جدید را ارائه می‌کنند و درواقع یک وابستگی ایجاد می‌کنند.
وقتی تراریخه‌ها را ایجاد کردند، نمی‌خواستند محصول برتر را ارائه کنند، بلکه محصولی قابل‌کنترل در حوزه سلامت را ارائه کردند و از این حیث می‌توانند خودشان تولید بیماری کنند و خودشان هم آن را درمان کنند؛ یعنی تناسبی بین ایجاد بیماری و درمان گری وجود دارد.
همین کرونا مگر چیزی جز دست‌ساخته‌ی بشر است که الآن این‌قدر مردم را به کمپرسورهای اکسیژن وابسته کرده است. اکسیژن مگر چیست؟ بسیاری از کمپرسورهای اکسیژن از خارج از کشور تأمین میشود و این اعلام نیاز با دست بشر تنظیم میشود.
چرا من این مباحث را گفتم؟ می‌خواستم ارتباط برقرار کنم با بحثی که حضرت آقا می‌فرمایند. الآن 15 الی 20 سال بیشتر از نظام جهانی‌سازی که صهیونیست‌ها تبیین کردند نمی‌گذرد. شاید با سیستم گلوبالیست و گلوبالیزیشن آشنا باشید. در سیستم گلوبالیزیشن می‌گفتند مثلاً اگر یک کشور اروپایی قسمتی از تکنولوژی را برای جهان تولید کرد، تو برو و چیزی را تولید کن که او تولید نمی‌کند. این صحنه شاید خیلی منطقی باشد ولی برای کجا؟ برای جهانی که عدالت محور باشد. برای جهانی که حق‌خواه باشد. برای مردمی که تعاملات انسانی آن‌ها بر اساس حق محوری و حق مداری باشد نه اینکه بگوییم جهانی سازی را اجرا کنید بعد بگوییم خب ما حالا از این طریق استثمار را شکل می‌دهیم. همین الآن هم به اطراف ما نگاه کنید، این ایران است که مقداری در گلوی آن‌ها گیرکرده است. منابع افغانستان چه معدنی و چه سوختی را می‌برند. در عراق همین‌طور. در جنوب خلیج‌فارس که هر دقیقه این کار را می‌کنند چون به خودشان چنین اجازه‌ای می‌دهند. پس در این صورت آن‌ها اجازه نمی‌دهند جایی مولد شود و بگوید من می‌توانم مستقل باشم. کلام زیبا و ظاهراً قشنگ چیست؟ باید با جهان مذاکره کنیم، باید با جهان تعامل کنیم. ولی نمی‌شود خواستگاه آن‌ها از تعامل و مذاکره چیزی باشد و ما با سادگی و باصداقت بگوییم ما می‌خواهیم با شما ارتباط برقرار کنیم. پس یک نگاه فلسفی داریم که در دنیا چیزی به نام ارتقا علمی بدون هویت سرمایه‌داری در کلانش وجود ندارد. این نگاه شخصی من است.
حالا می‌رسیم به داخل کشور خودمان. الآن حدود یک دهه است که حضرت آقا شعارهای سال را به مسئله‌ی تولید اختصاص داده‌اند، چون ایشان به‌عنوان فردی که کاملاً با حوزه سیاسی، اقتصادی و استراتژیک منطقه آشنا هستند، متوجه شدند که تنها چیزی که دشمنان را زمین می‌زند بحث تولید است. حالا شما ببینید چقدر علیه حوزه‌ی تولید در کشور مقاومت میشود. امروز را نگاه نکنید که شرکت‌های دانش‌بنیان بیشتر شده است و کمی کار راحت‌تر شده است، ده سال پیش اصلاً خبر جدی از آن‌ها نبود.
هرچقدر نظامات تولیدی ما پیشرفت داشته باشند خط نفوذ و فضای کسانی که می‌خواهند بر ما استثمار کنند ضعیف‌تر است. در کرونا خیلی از تجهیزاتی که دیگر کشورها کم آوردند ما کم نیاوردیم. چرا؟ چون اگر حضرت آقا در چند سال اخیر این‌قدر بر تولید تأکید نمی‌کردند اصلاً زیرساختی برای مدیریت نداشتیم.
الآن بحث واکسن کرونا به همین شکل است. تمام امید ما به واکسن داخلی است. 140 میلیون دز واکسن نیاز داریم ولی کلاً چند دز توانستیم وارد کنیم؟ خیلی محدود. پس به نظر می‌رسد که صحنه موفقیت و بالندگی کشور به این است که تصورمان را از اینکه آن‌ها چیزی را تولید می‌کنند و در جهت ارتقا سلامتی و افزایش سطح زندگی به ما می‌دهند اصلاح کنیم.
سؤال: به نظر آنچه که اهمیت دارد آن است که افرادی که نقشی در جامعه بر دوش خود حس می‌کنند بتوانند صحنه‌ای که در آن حضور دارند را به‌خوبی بشناسند و متناسب با آن تصمیم بگیرند. بحث حرکت در مسیر اقتصاد، اگر متناسب با مسیری که یک کشور باید در جهت اعتلا و حیات مردم خود داشته باشد، نباشد، حیات انسان‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. در حوزه‌ی تجهیزات پزشکی به نظر شما چه مسیری طی شده است؟ با توجه به تجربه‌ی حضور در جایگاه‌های اجرایی کشور، خواهشمند است توصیف و آسیب‌شناسی داشته باشید.
هزینه بسیار سنگینی را در قبال کالاهایی که اصطلاحاً به آن‌ها های‌تک می‌گوییم ، مثل سی‌تی‌اسکن، MRI، گامانایف، دستگاه‌های رادیوتراپی و انواع دستگاه‌های سونوگرافی و… پرداخت می‌کنیم. شاید بالغ‌بر چندصد میلیون یورو در سال برای این دستگاه‌ها هزینه میشود. این‌طور تصور نکنید که قیمت واقعی این دستگاه‌ها این‌قدر است، این قیمتی است که به بازار کشور ما می‌فروشند. هرچقدر از شرکت‌های خارجی خرید می‌کنیم بااینکه تورم بالا می‌رود ولی آن‌ها قیمت را مدام کمتر می‌کنند. مثلاً دستگاه سی‌تی‌اسکن را که قبلاً چهارصد و پنجاه‌هزار یورو به ما میفروختند الآن 150 هزار یورو می‌فروشند.
شرکت‌های خارجی از غفلت ما استفاده کردند و دستگاه‌های زیادی با قیمت بالا به کشور ما وارد کردند و امروز که دانش‌بنیان‌ها ورود پیداکرده‌اند و می‌خواهند دستگاه بسازند، قیمت‌ها را پایین می‌آورند که برای تولیدکننده داخلی به‌صرفه نباشد.
دستگاه رادیوتراپی که با قیمت سه میلیون و چهار میلیون یورو وارد می‌شد الآن با قیمت یک‌میلیون و هفت‌صد هزار و یک‌میلیون و دویست هزار یورو وارد میشود چرا؟ چون هزینه‌ی تولید آن‌ها از اول هم کمتر از این مقدار بود. ولی وقتی می‌دیدند که بازار ایران کشش دارد می‌گفتند پول نفت خود را به جای سرمایه گذاری در کشاورزی و عمران برای خرید دستگاه های‌تک صرف کن.
حضرت یوسف خواب دید که اگر هفت سال قحطی می‌خواهد بیاید، هفت سال باید کشت انجام شود. حضرت یوسف نگفت واردات انجام دهید. گفت بکارید. مگر غیرازاین است که اگر نظام استقلال ما در حوزه کشاورزی اتفاق بیافتد هیچ‌کدام از مردم ما گرسنه نخواهند ماند؟ منابع معدنی ما هم به‌شدت کفایت ساخت‌وسازهای داخلی را می‌کند. نه اینکه ما یک کشوری هستیم که می‌خواهیم دور خودمان چهارچوب بکشیم. خواسته‌ی آن‌ها استعماری و تسخیرکننده است. روابطمان را با کشورهای دوست و همسایه نگاه کنید. این روابط باعث میشود که دو طرف در حوزه‌ی زیرساخت تقویت شوند چراکه فضای دزدیدن در آن حاکم نیست.
در نظامات دارویی فقط به این نکته توجه کنید که مردم مجبورند چیزی حدود سی میلیارد تومان بابت این داروها پرداخت کنند. البته با نرخ ارز امسال میشود شصت میلیارد تومان. چرا؟ میگویند مواد اولیه‌ی آن گران است. یک سری داروها را هم که باید از خارج بیاوریم. این‌همه گیاه دارویی در دشت و کوه خودمان رشد می‌کند و با سوابق متعدد، تأثیرگذاری آن را دیده‌ایم. این‌ها همان مواد اولیه داروهاست. این‌همه دانشکده‌های علوم پزشکی در کشور وجود دارد. خب بروید و تحقیق کنید کدام گیاهان برای کدام بیماری‌ها مناسب هستند، اینکه کاری ندارد.
ما خواسته و ناخواسته کتاب‌های خارجی‌ها را در دانشگاه‌هایمان می‌خوانیم و این کتاب‌ها که اسمش کتاب علمی است به ما می‌گوید برای این بیماری این دارو را با این دز تجویز کنید و وقتی تجویز کردید باید آن دارو را از خارج بخرید. کتاب‌های دانشگاهی ما کتاب بازاریابی شرکت‌های خارجی است که خیلی هم برای آن سرمایه‌گذاری می‌کنند.
یکی از مشکلاتی که در تولید داخل داریم این است که خارجی‌ها گلوگاه‌های تکنولوژی را در اختیار خودشان گرفتند و نمی‌گذارند کسی نزدیک آن شود.
البته شما در بهیار صنعت اثبات کردید که چیزی به نام ما نمی‌توانیم وجود ندارد؛ یعنی ذات کار را به این سمت بردید که اصلاً شما فرض کنید یک‌چیزی هست که در اتاق فکر آن‌ها است ولی شما اثبات کردید که می‌توانید بسازید. حتی من امیدوارم شما روزی دستگاه‌هایی را بسازید که عقل خارجی‌ها هم به آن نرسیده است ولی برای ارتقا سلامتی مردم و برای افزایش کیفیت زندگی ما نیاز است.
هرچقدر که بتوانیم تجهیزات موردنیاز مردم را بر اساس همین علوم امروز تولید کنیم به نفع ما است.
همین دستگاه‌های رادیوتراپی را که اخیراً وارد کشور شد. یکی داخل گمرک زمین خورد و گانتری آن خراب شد و برد آن خراب شد ولی شما الآن در بهیار می‌توانید این دستگاه را بسازید. ممکن است یک قطعه یا دو قطعه از آن را هم نیاز باشد وارد کنید ولی خیلی ریسک آن کمتر است. در ایام کرونا هر چیزی که از قبل تولید کرده بودیم توانست استقلال ما را تأمین کند. دستگاه‌های ونتیلاتور که ساخته می‌شد یا تخت‌هایی که شما می‌سازید یا همین چراغ‌های اتاق عمل که تولید می‌کنید. در این ایام تحریم هیچ‌وقت شما به ما نگفتید نداریم. همیشه گفتید اگر در مناقصات برنده شویم تأمین می‌کنیم. پس تولید، استقلال کشور را تأمین می‌کند.
الآن دچار چالش اساسی هستیم که مسئولین را به این باور برسانیم تا به کار بچه‌های ما در حیطه‌ی تولید اتکا کنند و ریسک‌های آن را بپذیرند.
ما در هیئت‌امنای صرفه‌جویی ارزی آمدیم و سعی کردیم به مسئله‌ی تولید داخل توجه کنیم. مثلاً با دوستانی که می‌خواستند دستگاه دیالیز را در کشور تولید کنند قراردادی سه‌ساله امضا کردیم و گفتیم محصول را در شش مرحله می‌خریم و طی این شش مرحله تولیدکننده باید تعهداتی را به انجام برساند. الآن دوستان تولیدکننده‌ی دیالیز سه مرحله را پاس کردند. درباره‌ی دستگاه‌های رادیوتراپی که از شما خریدیم گفتیم که این دستگاه را به‌شرط کیفیت مطلوب خریداری می‌کنیم ولی ریسک آن را هم قبول کردیم. درباره‌ی دستگاه‌هایی مثل سی‌تی‌اسکن، سونوگرافی و ونتیلاتور هم به همین شکل عمل کردیم. در اوایل کرونا یک شرکتی بود که گفت من می‌توانم ونتیلاتور بسازم. ما با آن شرکت قرارداد خرید هزار دستگاه بستیم اما در مدت سه ماه، پنج دستگاه بیشتر به ما تحویل نداد ولی رفت و شبانه‌روز کار کرد و آن‌قدر خوب کارکرد که توانست همه هزار دستگاه را تأمین کند.
درواقع ما با تولیدکنندگان این‌گونه برخورد می‌کردیم، نقش منفعل نداشتیم و سعی می‌کردیم که این شرکت‌ها راه بیفتند.
دستگاه‌های تولید ماسک شما مگر چگونه بود؟ سایر کشورها دنبال این بودند که به ما ماسک بفروشند ولی نقشه‌های آن‌ها خنثی شد. تقریباً از ماه دوم تولیدهای داخل وارد بازار شد. نقص داشت ولی ما ریسک آن را پذیرفتیم و کار به‌خوبی پیش رفت.
چه زمانی تورم ایجاد میشود؟ زمانی که نظامات پولی چرخش کنند اما نظامات کاری چرخش نکنند. مملکتی که در آن کار چرخش کند تورم ایجاد نمی‌شود. شما به میزانی که تولید می‌کنید، سرمایه ایجاد می‌کنید و این سرمایه پشتوانه پول در جریان میشود ولی وقتی تولید نباشد مجبور هستید که پول چاپ کنید و وقتی‌که پول چاپ کنید به میزان انباشت پولی که در اختیار دارید مرتباً هزینه می‌تراشید و این مسئله باعث افزایش تورم میشود. تولید درست مثل شمش طلا است، سرمایه است.
ما در نظام اجرایی و نظام نظارتی نیز مشکلات زیادی داریم. نفت یعنی مفت. این نفت و مفت، از “من” ناشی میشود. میم اول مفت با نون اول نفت منیت است.
سیستم اجرایی باید منابع را در اختیار تولیدکنندگان داخلی قرار دهد و سیستم نظارتی باید روی این توزیع منابع نظارت کند که کسی با ادعای دروغین منابع را هدر ندهد. ما باید روابط اقتصادی ناسالمی که سیستم نظارتی و اجرایی ما را ارتزاق می‌کند، از بین ببریم. در این صورت ده شرکتی که واقعاً تولید می‌کنند جلو می‌آیند و میگویند ما هیچ مشکلی در مسیرمان نداریم.نشانه‌ی پیشرفت کار این است که نباید مسئولین گزارش کنند بلکه تولیدکننده باید گزارش بدهد که از ما به‌خوبی حمایت میشود و بازار تأمین‌شده وجود دارد.
بنابراین وقتی حضرت آقا میگویند حمایت و پشتیبانی از تولید، باید سیستم نظارتی بیاید و آرایش حمایت از تولید را بگیرد؛ یعنی اگر وزارت بهداشت رفت خارج از کشور و با وام بانک جهانی دستگاه وارد کرد با او برخورد شود. عمده بحث تولیدمان باید در حوزه فراوری محصولات کشاورزی باشد. عمده بحث تولید ما باید در داشته‌های خودمان و تبدیل بهینه آن‌ها به محصول نهایی باشد. منابع سنگ ما الآن در جاهایی تعطیل شده است. منابع سنگی که خام آن را می‌بریدند و مستقیم منتقل می‌کردند به کشورهای خارجی و در آنجا همین سنگ تبدیل به ارزش‌افزوده می‌شد. نیروی انسانی ما که می‌تواند موتور جت بسازد نمی‌تواند دستگاه‌هایی بسازند که صنایع سنگ کشور را بارور کند؟ این‌طوری نیست. چرا؟ رانت.
دستگاه رادیوتراپی که شما ساختید موفقیت بی نظیری بود. چرا که این دستگاه منشأ خیر شد تا ما بتوانیم در حوزه سرطان یک اعلام استقلال کنیم. راه زیادی داریم و شروع کردن آن زمان‌بر است ولی وقتی شروع شد دیگر خط را نمی‌توانند متوقف کنند؛ یعنی شما که همین دستگاه ولتاژ پایین را ساختید می‌توانید ولتاژ بالا را هم بسازید. آقای مهندس نجات‌بخش یک اصطلاحی دارند که میگویند کمی تکنولوژی را عوض می‌کنیم و دستگاه جدیدی به وجود می‌آید. راست می‌گوید. واقعاً فنّاوری‌ها این‌گونه هستند.
امیدوار هستیم به امید خدا با همین حرکتی که کردید اعتلای نظام اقتصادی، سیاسی و جغرافیایی تأمین شود. کار شما کاملاً مثل جهاد می‌ماند. این دستگاه‌هایی که تولید میشود ما را در تحریم شدیدی که برای ما ایجاد کرده‌اند کمک می‌کند و مطمئن باشید که خدا در اینجا برکتی قرار داده است و این برکت باعث میشود که فکرهای جدید شکل بگیرد.
بازهم تأکید میکنم اگر قرار است سیستم استقلال ما حفظ شود فقط با تولید است و تولید ما اگر بخواهد جان بگیرد باید چینش سیستم اجرایی نظارتی و قانون‌گذاری ما هم بر اساس همین مسئله باشد. هر چیزی که پای تولید را مستحکم می‌کند باید تقویت شود. هر چیزی که پای واردات را باز می‌کند و عدم باور را پرورش می‌دهد باید قطع شود.
سؤال: سازوکار خرید دستگاه‌های تولید داخل توسط ارگان های دولتی به چه شکلی است؟ تشخیص تولید داخل بودن یک فناوری به چه صورتی است؟
بالاخره هر تکنولوژی که وارد سیستم میشود یا مشابه خارجی دارد یا ندارد. در اداره کل تجهیزات پزشکی سند بالادستی وجود دارد که تعیین می‌کند که این محصول تولید مستقل است؟ مونتاژ است؟ لیبل گذاری است؟ که البته باید اصلاح شود و تولید داخلی واقعی را از تولیدهای فیک جدا کند. طیف تولیدات داخلی فیک، وسیع شده است و خیلی‌ها خودشان را تولیدکننده می‌دانند درحالی‌که تولیدکننده نیستند. زحمتی نمی‌کشند و یک مقداری فقط رنگ و لعاب را تغییر داده‌اند.
نکته بعدی اینکه وزارت خانه مشتری اصلی تولیدات تجهیزات پزشکی و بیمارستانی است. فرض کنید 126 هزار تخت بیمارستانی در کشور وجود دارد و مجموع تخت‌های خیریه و خصوصی چند هزار عدد است. پس این 120 هزار تخت برای تولیدکننده تعیین و تکلیف می‌کند که از او خرید میشود یا خیر. این تعیین و تکلیف را کجا می‌خواهد پاسخ دهد؟ همین ساختمان وزارت خانه.
یک‌جاهایی این‌قدر به ما فشار می‌آوردند و می‌گفتند مریض مرد. حالا بیست‌وپنج سال مریض‌ها می‌مردند و این‌ها چیزی نمی‌گفتند. این فشارها نیازمند این است که جامع مسئولین ما پای یک کاری باشند. من می‌گویم محصول خروجی تصمیمات ما این‌گونه باشد که اگر من ازاینجا بیرون می‌آیم پنج‌تا تولیدکننده پشت سر من راه بی افتند و بگویند در زمان شما به ما این منافع اضافه شد. این میشود ارزیابی یک مدیر. ولی ارزیابی مدیر ما این‌گونه نیست.
سؤال: وضعیت خرید دستگاه رادیوتراپی تولید داخل چگونه است و چه اقداماتی صورت گرفته است؟
زمانی که در هیئت‌امنای ارزی بودیم، رفتیم با آقای دکتر ستاری تفاهم‌نامه‌ای را امضا کردیم و گفتیم این اجناس را از خارج وارد می‌کنیم. اگر شما توانستید تولید کنید ما خرید تضمینی می‌کنیم.
اصلاً کاری به رئیس‌جمهور و معاون بازرگانی و صمت نداشتیم. به‌عنوان هیئت‌امنا پول داشتیم و دکتر ستاری هم به‌عنوان معاونت علمی و فناوری دانش و قدرت ساخت را داشت. باید این مسیر ادامه داشته باشد و این تفاهم‌نامه مستقل و مستمر باشد.
سؤال: هنوز پایبندی به این تفاهم‌نامه وجود دارد؟
این تفاهم‌نامه هنوز نهادینه نشده و ضعیف است. اگر نهادینه شود نیازی نیست که به دیگران بگویید از خارج وارد نکنند. وقتی واردات به‌صرفه نباشد و ممنوعیت‌های قانونی برای واردات جنس خارجی (به‌جز موارد خاص) وجود داشته باشد، مسلماً این مسئله نهادینه میشود.
اوایل که از ساخت دستگاه دیالیز حمایت کردیم، دستگاه مشکلاتی داشت. دوستان تولیدکننده مدام رفتند و دستگاه را اصلاح کردند و رفع این مشکلات دستگاه برای تولیدکننده تبدیل شد به یک دانش. فرایندی که در کشورهای پیشرفته هم برای ساخت یک دستگاه طی میشود به همین شکل است. باید در حوزه‌های دانش‌بنیان و تولیدی آزمون‌وخطا وجود داشته باشد. معنا و مفهوم R&D چیست؟ یعنی با تحقیق و بررسی، تولیداتمان را اصلاح کنیم تا به نقطه نهایی برسیم. مثلاً دستگاه ونتیلاتور را که تولید کرده بودند مدام برگشت می خورد. روی آن کار کردند تا به نقطه‌ی مطلوب رسید. پس اگر سیستم اجرایی در این حوزه ریسک‌ها را قبول کند و کمی صبر و تحمل کند؛ و درعین‌حال به تولیدکننده پول بدهد و تولید باکیفیت بخواهد مشکلات تولید قابل‌حل خواهد بود.
کار بسیار سنگینی برای ساخت دستگاه رادیوتراپی در شرکت بهیارصنعت انجام شده بود. مدت‌ها طول کشید تا اداره کل تجهیزات پزشکی تائید نهایی را صادر کرد. نمی‌خواهم بگویم کار اشتباه یا درستی انجام دادند. می‌خواهم بگویم اگر آرایش کاری ما دفاع از تولید باشد در مدت زمان کمتری این کار انجام می‌شد.
نکته‌ای که وجود داشت این بود که دستگاه رادیوتراپی مانند مواد خوراکی نبود که بگوییم مصرف آن بالا باشد. زمانی که جایگاه‌های خالی کشور را با دستگاه‌های رادیوتراپی پر کنیم دیگر تا سیزده سال به این دستگاه‌ها نیاز نیست. در کشور هفتاد دانشگاه علوم پزشکی داریم. اقلاً اگر هرکدام از این دانشگاه‌ها یک دستگاه بخواهند، هفتاد دستگاه نیاز داریم. در حال حاضر فکر میکنم حدود 30 دستگاه در دانشگاه‌ها وجود دارد؛ یعنی چهل دستگاه دیگر احتیاج است. کسی که دستگاه رادیوتراپی را تولید می‌کند باید برایش صرفه داشته باشد تا بتواند سالانه ده دستگاه را تأمین کند. اگر 50 دستگاه رادیوتراپی وارد کنند معلوم است که بازار تولیدکننده داخلی مختل میشود.
آرایش حمایت از تولید یعنی روی دستگاه داخلی سوبسید بدهیم. دستگاه خارجی را با دلار چهار هزار و دویست تومانی وارد می‌کنند و درواقع به شرکت خارجی سوبسید می‌دهند. درصورتی‌که باید سیاست‌های تشویقی را برای حمایت از تولید داخلی قرار بدهیم. می‌توانیم دستگاه تولید داخلی را به یک‌سوم قیمت به بازار داخل بفروشیم و مابقی هزینه‌های آن را به‌عنوان سوبسید به تولیدکننده‌ی داخلی بدهیم. پس اگر آرایش حمایت از تولید درست باشد همه مسائل حل میشود. آقای مهندس نجات‌بخش هم دلش قرص میشود و در عین اینکه دستگاه ولتاژ پایین تولید می‌کند، به‌راحتی دستگاه ولتاژ بالا هم تولید می‌کند. متأسفانه به‌مرورزمان آدم‌ها را خسته می‌کنند. اگر مسئولین صرفاً بگویند ما حمایت می‌کنیم قابل‌قبول نیست. باید در حوزه مجوزها، خریدهای تضمینی، نظارت‌ها و… برنامه داشته باشند. اگر یک دانشگاهی گفت من یک برند خاص می‌خواهم باید از او بازخواست کنند که به چه دلیل این برند را می‌خواهی؟ کشورهایی که به بالندگی اقتصادی رسیدند این مسیرها را طی کردند. این مسئله که سرمایه‌ی ما از طریق نفت تأمین میشود حس پول بابا را به ما می‌دهد. اگر این پول نفت نباشد یا بچه‌های ما می‌جنبند و تولید می‌کنند و یا اینکه مستعمره می‌شویم. امروز وقت آن است که در چاه‌های نفت را ببندیم. نفت تنها به‌منظور ایجاد و یا تولید محصولات تکمیلی موردنیاز استخراج شود. فکر می‌کنید نفتی که از ما می‌خرند به قیمت روز می‌خرند؟ خیر، مثل خانه‌ای که به حراج گذاشته‌ایم می‌خرند. گاهی هزینه استخراج و انتقال نفتی که از ما می‌خرند هم درنمی‌آید. پس چرا بفروشیم؟
ما در دوران گذار به سمت بالندگی و استقلال هستیم که البته با حرف و شعار شدنی نیست. جلوه‌ی تمام بالندگی و استقلالی که از اول انقلاب بیان کردیم در تولید است. هیچ راه دیگری هم ندارد. دشمنان ما، مسجد و منبر بدون استقلال را دوست دارند. آن‌ها با تولید ما مشکل دارند. حتی خیلی با موشک‌های ما هم مشکلی ندارند. تولید بزرگ‌ترین، مخوف‌ترین و باانرژی ترین نقطه انفجاری برای دشمنان ماست.
سؤال: اگر بخواهید آسیب‌شناسی ساختاری از وزارت بهداشت داشته باشید، بخش‌های مرتبط با تأمین تجهیزات درمانی کشور، چه مسائلی دارند؟
من اصلاً اعتقاد ندارم که مشکل در قوانین بالادستی است. قانون بالادستی خوب کم نداریم. باور، اعتقاد و درنهایت هم عملکرد افراد تعیین‌کننده است. قانون‌های ما خوب است. این‌قدر قانون‌های بالادستی برای حمایت از تولید داریم که شک نکنید. مشکل این است که سیستم نظارتی هر زمان که بخواهد می‌تواند از ابزارهای خودش استفاده کند و هر وقت هم که نخواهد استفاده نمی‌کند. امروز این‌همه کارخانه‌ی تعطیل وجود دارد، این مسئله دلالت می‌کند که آدم‌ها نمی‌خواهند قانون را اجرا کنند. مگر نمی‌گوییم بیکاری زیاد است؟ پس چرا سرمایه‌ها را در حوزه‌های واردات می‌برید؟ ما آرایش تولید نداریم. آرایش تولید یعنی بیشترین حقوق و امکانات را به تولیدکننده‌ها بدهید، باید بیشترین تضمین‌ها برای تولیدکننده ایجاد شود البته به‌شرط تولید خوب.
انشاالله که با مقاومت مسائل تولید در کشور حل میشود.